نوشته شده در تاریخ پنجشنبه 1389/06/4 توسط احسان هنرمند | نظرات ()
قفسی ساخته شد
در همان روز نخست ...
منو تو خوش تر از آن
که پرنده هستیم
پرو بالی داریم
پر ز شوق پرواز
بار ها و بارها
میزنم بر درو دیوار سکوت
می فشانیم ز دل
عطر آواز که ما
پر داریم .
آه و افسوس
که تنها خوشی بودنمان
دانه ی گندمکیست
تا بریزد صاحب بر سرمان ...
و بخوانیم دمادم آواز
تا مبادا صاحب
لطف یک گندمکش را
ز ما دور کند
ما پرنده بودیم
پر ز شوق پرواز ...
احسان هنرمند
فاصله ایست به درازای من تا من
و در این هیاهوی غریب من این من را
نمی یابم ...